Żyję, żyję ;-)

Wiem, to tak głupio zakładać bloga, a potem zaraz zapominać o nim na parę tygodni. Ale spokojnie, już mam plan na czas najbliższy. Otóż egzamin z HLP zdaję za tydzień w sobotę - i od sobotniego południa mam już wakacje ;-) Zaraz po egzaminie wyjeżdżam na kilka dni i zabieram ze sobą część poniższego stosu, a od czwartego lipca zaczynam praktyki w magazynie TAKE ME. Będę robić korekty. Na szczęście nie będzie tego zbyt wiele, swobodnie będę więc mogła zajmować się wieloma rzeczami, które uwielbiam, a na które ostatnio nie było czasu. Będzie więc duuuuuużo czytania i duuuuużo pisania!

Tymczasem zmykam czytać lektury na egzamin, pozdrawiam serdecznie i obiecuję nadrobić wszystkie braki. W tym nieodwiedzanie innych blogów... ;-)

Pierwsze stosiki

Sesja zbliża się wielkimi krokami, a po drodze mnóstwo różnych spraw. Biegam, załatwiając sobie staż (Wydawnictwo Replika!), czytam w dużym tempie lektury na historię literatury, piszę prace zaliczeniowe... Dużo się dzieje. A tu pod nosem, w międzyczasie, systematycznie rośnie mi stos książek do przeczytania "dla przyjemności", to jest, poza trybem studiów. Bo nie ukrywam, wiele z moich obowiązkowych lektur jest dobra do czytania i wartościowa :) Niestety, gorzej z czasem na pisanie o nich. Myślę, że po sesji, pod koniec czerwca, znajdę czas, by napisać choć o kilku z nich.

A mój gromadzony od troszkę ponad miesiąca stosik wygląda tak:

Od góry:

Vladimir Nabokov - Lolita

Krzysztof Piskorski - Poczet dziwów miejskich

L.J. Braun - Kot, który... - kilka tomów z serii

Mario Puzo - Ojciec chrzestny

Neil Gaiman - Księga cmentarna

Andriej Bielanin - Tajny wywiad cara Grocha

Terry Pratchett - Świat finansjery

Carlos Ruiz Zafón - Pałac Północy

Haruki Murakami - Sputnik Sweetheart

Julian Tuwim - Czary i czarty polskie

Już nie mogę doczekać się czytania tych wszystkich przyjemności... ;)

Tymczasem najpierw czeka na mnie ten stos + kilka jeszcze pozycji, których nie mam na stanie. Deadline - 13 czerwca. Ciekawe, ile się uda przeczytać...

Henryk Markiewicz - Literatura pozytywizmu

Maria Podraza-Kwiatkowska - Literatura Młodej Polski

Programy i dyskusje literackie okresu Młodej Polski
Programy i dyskusje literackie okresu pozytywizmu

Jan Kasprowicz - Wybór poezji

Henryk Sienkiewicz - Wybór nowel i opowiadań

Bolesław Prus - Opowiadania i nowele

Aleksander Świętochowski - Dusze nieśmiertelne

Stefan Żeromski - Wybór opowiadań

I teksty, których nie mam na zdjęciu:

Stanisław Wyspiański - Wesele

Stanisław Wyspiański - Wyzwolenie

Stanisław Wyspiański - Warszawianka, Lelewel, Powstanie listopadowe

Tadeusz Miciński - Wybór wierszy

Stanisław Przybyszewski - Wybór pism

Leopold Staff - Wybór poezji

Stefan Żeromski - Ludzie bezdomni

Wacław Berent - Próchno

Adam Asnyk - Wybór wierszy

Maria Konopnicka - Wybór nowel

Maria Konopnicka - Wybór opowiadań

Kazimierz Przerwa-Tetmajer - Wybór poezji

Ufff... Dużo. Trzymajcie kciuki.

"W małym domku" - Tadeusz Rittner

Tytuł: W małym domku
Autor: Tadeusz Rittner
Wydawnictwo: Universitas, Kraków
Rok wydania: 2003
ISBN: 83-7052-475-3
Moja ocena: 8/10

Przyznam się szczerze, że nie przepadam raczej za utworami dramatycznymi. Lubuję się w języku narratorów, opisach postaci, ich gestów i mimiki. Zawsze szukam w książkach obrazów jak najbardziej plastycznych, oddziałujących na wyobraźnię. Czytając dramaty zawsze miałam ogromny problem z wyobrażeniem sobie sytuacji, gestów, mimiki. Skromne didaskalia nigdy mnie były wystarczającą pożywką dla moich imaginacji. Przyczyną takiego stanu rzeczy może było to, że teatr nigdy nie zagrzał miejsca w moim życiu, być może dlatego, że pierwsze spektakle, na które (w zasadzie siłą) mnie zaprowadzano, były po prostu albo niezrozumiałe, albo kiepskie. Stąd też brak ciągot do podejmowania kolejnych prób. Zawsze więc dramatom brakowało w moim odczuciu głębi. Nie umiałam wczuć się w postaci, zrozumieć ich emocji, zobaczyć ich twarzy.
Po Rittnera sięgnęłam, ponieważ znajduje się na mojej polonistycznej liście lektur. A z tym to wiadomo - już samo pojęcie lektury obowiązkowej ma jakiś nieprzyjemny, odstręczający wydźwięk.I przyznaję, mocno, mocno się zdziwiłam.

Dramat ten opowiada historię doktora Lolka i jego żony Marii. Mieszkają w tytułowym małym, białym domku, pod którego oknami rosną malwy. Mają synka Antosia i służącą. Wiedzie im się dobrze - doktor jest szanowany i lubiany w miasteczku, ma wielu przyjaciół, ma zostać lada dzień wybrany burmistrzem. Pacjenci uwielbiają go i wręcz udają choroby, żeby tylko ich odwiedził. Maria zaś jest spokojną, roztargnioną nieco panią domu, która w swoim mniemaniu zbyt mało odróżnia się od służącej Kasi - wszak ta rozmawia z panią niemal jak z równą sobie, jednocześnie niefrasobliwie traktując swoje obowiązki. Jest jeszcze Wanda, kuzynka doktora (która według mnie gra w tej historii jedynie pozornie skromną rolę). Któregoś dnia do drzwi puka mężczyzna, który początkowo bierze Marię za służącą. Okazuje się, że to nowy lokator, któremu doktor, nie mówiąc żonie, wynajął pokój.

Po raz pierwszy podczas lektury dramatu nie miałam trudności ze stworzeniem sobie obrazu w wyobraźni. Każdy z bohaterów ma swój indywidualny idiolekt, sposób operowania słowem, pauzami, oddechem. Dzięki temu natychmiast wyczuwa się ich emocje, charaktery i myśli. W jakiś niezwykły sposób w ich płynnej przecież mowie widać czytelnie każde zawahanie, czuje się każdy gest. Można z ich słów czytać o nich samych jak w otwartej księdze. Język jednych postaci jest prostoduszny, inne sączą ironię pomiędzy wierszami. Rittner doskonale oddał żywą, potoczystą mowę, sprawia to, że dramat czyta się szybko, jednym tchem. Wciągnęłam się tak, że nie zauważałam nawet technicznego przejścia pomiędzy aktami sztuki.

Przede wszystkim książka ta stanowi wartościowe studium charakterów. Niesie ze sobą jakąś psychologiczną prawdę swoich postaci, tak czytelną, że lektura tego tekstu wprawia w przygnębienie, przejmuje do głębi, zmusza do zastanowienia się nad samym sobą. Warto przeczytać, choćby dla chwili refleksji nad życiem Rittnerowskich postaci, a także własnym.